در نخستین مرحله درمان به مدیریت وزن توجه می‌شود و اگر بیمار اضافه وزن داشته باشد، برنامه مناسب کاهش وزن برای درمان آرتروز ستون فقرات به وی ارائه می‌شود، اما اگر بیمار وزن مناسبی دارد، سعی می‌شود که  بیمار در اثر کاهش تحرک ناشی از ابتلا به آرتروز با مشکل اضافه وزن مواجه نشود. بنابراین بدیهی است که انجام تمرین‌های مناسب با شرایط بیمار در برنامه درمانی لحاظ می‌شود. ورزش کردن علاوه بر کمک به مدیریت وزن در موارد زیر نیز مؤثر است:

• افزایش انعطاف پذیری
• بهبود روحیه و نگرش بیمار
• انجام روزانه شنا، پیاده روی و ایروبیک آبی بعضی از ورزش‌هایی هستند که در درمان آرتروز مفید می‌باشند.

 تمرین‌ها را می‌توان به صورت زیر گروه‌بندی کرد:

• تمرین‌های تقویتی:

 این تمرین‌ها با هدف تقویت عضله‌های نگه دارنده مفصل‌ها انجام می‌شود.

• تمرین‌های ایروبیک (هوازی):

انجام این تمرین‌ها قلب و سیستم گردش خون را قوی‌تر می‌کند.

• تمرین‌های افزایش دامنه حرکت: این تمرین‌ها انعطاف پذیری بدن را افزایش می‌دهد و از ضعیف شدن عضله‌ها جلوگیری می‌کند. گنجاندن دوره‌های استراحت در برنامه درمان نیز بسیار مهم است، البته استراحت مطلق، استفاده از اسپلینت، بریس یا کمربند یا گردن‌بند طبی یا کشش (تراکشن) در طولانی مدت بیش از آن که مفید باشد مضر است؛ چرا که این نوع عدم فعالیت باعث تشکیل لخته‌های خون در پا و ضعف عضلات می‌شود. درمان‌های غیردارویی موجود آرتروز عبارت‌اند از:
• ماساژ
• طب سوزنی
• کمپرس گرم یا سرد:

قرار دادن کیسه یخ یا آب گرم روی مفصل دردناک. پزشک با توجه به شرایط بیمار مناسب بودن کمپرس گرم یا سرد یا ترکیبی از هر دو را مشخص می‌کند.

• تحریک الکتریکی عصب از روی پوست (TENS):

که در آن پالس‌های الکتریکی با استفاده از وسیله کوچکی به مفصل دردناک اعمال می‌شود.

• مکمل‌های غذایی :

مصرف مسکن نیز به درمان آرتروز کمک می‌کند، پاراستامول یکی از مسکن‌های غیرتجویزی مناسب است. داروهای غیراستروئیدی ضدالتهاب (NSAIDs) مانند ایبوپروفن را نیز می‌توان در دوز مشخص بدون نسخه از داروخانه تهیه کرد. مصرف این داروها در موارد نادر اثرهای جانبی‌ای چون خونریزی و تحریک معده و در موارد انگشت شمار آسیب کلیوی را به دنبال دارد. کرم‌ها و پمادهای موضعی نیز برای تسکین درد وجود دارند که با مالیدن آنها روی پوست ناحیه دردناک می‌توان درد را آرام کرد. مصرف استروئید خوراکی معمولاً توصیه نمی‌شود و تزریق صرفاً برای درمان حمله‌های شدید درد یا شرایط خاص سودمند است. خوشبختانه اکثر موارد آرتروز ستون فقرات را می‌توان بدون جراحی درمان کرد، اما  انجام جراحی گاهی اوقات ضرورت می‌یابد. آرتروز ستون فقرات یکی از علل تنگ شدن مجرای نخاعی است.

تزریقات اپیدورال :

این تزریقات روش مناسبی برای توزیع استروئید در اطراف ناحیه ی مبتلا به آرتروز می باشند. استروئید یک داروی ضد التهاب قدرتمند است. استفاده از سوزن، این اجازه را می دهد که دارو مستقیما به بافت دچار آرتروز برسد.

• تزریق در مفاصل فاست :

یک روش رایج برای درمان آرتروز ستون فقرات می باشند. در این روش، یک داروی بی حسی موضعی و معمولا دارو های استروئیدی، مستقیما به درون یک مفصل فرسوده تزریق می شوند. هدف از این کار دو چیز است. اول، با این کار می توان تشخیص آرتروز در مفصل فاست را تایید کرد. اگر درد بیمار پس از تزریق کاملا بهبود یابد، منشا اصلی درد به درستی تشخیص داده شده است. دوم این که تزریقات به مفاصل می توانند التهاب و درد را به طور قابل توجهی برای هفته ها یا ماه ها کاهش داده و به بیمار اجازه دهند دیگر برنامه های درمانی خود را دنبال کند (مثل فیزیوتراپی) که بدون تزریق، این کار بسیار دردناک خواهد بود.

• بریس:

استفاده از بریس به صورت موقتی (۱ هفته) به تسکین علائم کمک می کند، اما استفاده از آن برای طولانی مدت چندان کارآمد نیست. بریس های که برای طولانی مدت مورد استفاده قرار می گیرند باعث تضعیف عضلات ستون فقرات می شوند و در صورتی که به صورت مداوم بسته نشوند درد را افزایش می دهند. فیزیوتراپی کارایی بیشتری دارد، زیرا باعث استحکام عضلات می شود.

• تراکشن یا کشش :

در بسیاری از موارد، تراکشن ستون فقرات به منظور کاهش علائم مرتبط با آرتروز کمر، گردن و ستون فقرات به ندرت مورد استفاده قرار می گیرد. تراکشن متناوب با استفاده از بستن بریس مورد استفاده قرار می گیرد. تراکنش متناوب شامل استفاده از یک دستگاه هالتر در حدود سر و گردن است که به یک وزنه متصل است. وزنه باعث انحراف می شود و به آرامی کشیده می شود تا فشردگی و درد عصب ناشی از آرتروز ستون فقرات تسکین پیدا کند.

وقتی فردی به آرتروز کمر مبتلا می شود.کشش و استقامت عضلات مجاور ستون فقرات برای محافظت بیشتر و کاهش فشارهای دور کمر مهم هستند. به خاطر داشته باشید که ورزش نباید موجب درد باشد، در صورتی که احساس درد می کنید، حرکت ورزشی را متوقف کنید و با پزشک خود مشورت نمایید.

• داروهای گیاهی و مکمل :

قبل از اینکه هر گونه داروی گیاهی یا مکملی را برای درمان آرتروز ستون فقرات مورد استفاده قرار دهید، به خوبی در مورد آنها تحقیق کرده و با پزشک مشورت کنید. اگر چه داروهای گیاهی طبیعی هستند، هنوز عوارض جانبی ای دارند که شما از آنها مطلع نیستید. یک داروی گیاهی ممکن است با داروی تجویزی که مصرف می کنید تداخل داشته باشد. بعضی از داروهای گیاهی که برای بهبود آرتروز گردن، کمر و ستون فقرات می توانید مورد استفاده قرار دهید از قرار زیر هستند:

پنجه شیطان، زنجبیل و پوست بید (این داروها ضد التهابی هستند)

گلوکزآمین و کندرویتین

• درمان با جراحی

جراحی بیماران مبتلا به کمر درد مزمن موضوعی بحث‌برانگیز است، چون از یک سو، یافته‌های شماری از مطالعات مبین بهبود درد و افزایش توانایی بیمار پس از جراحی است، اما از سوی دیگر، در اکثر پژوهش‌ها نتیجه‌ای مبنی بر تأثیرگذاری بیشتر عمل جراحی در مقایسه با درمان‌های بدون عمل کمر درد چون فیزیوتراپی  کمردرد (طب فیزیکی) و مدیریت درد به دست نیامده است. از این گذشته بسیاری از بیماران پس از عمل نیز همچنان از کمر درد مزمن رنج می‌برند. جراحی به ندرت برای درمان درد حاد پشت ضرورت می‌یابد، مگر آن که مشکلات عصب‌شناختی پیشرونده رخ کنند. خوشبختانه چون پس از فیزیوتراپی و مصرف دارو بهبود قابل توجهی در وضعیت اکثر بیماران حاصل می‌شود و عموماً درد کمر و پشت ظرف چند روز تا چند هفته پس از آغاز درد برطرف می‌گردد، انجام عمل جراحی چندان متداول نیست. جراحی گاهی اوقات در مواجهه با سیاتیک حاد انجام می‌شود؛ اگر مشکلات عصبی‌ای مانند ضعف و کرختی شدید باشند و به مرور زمان در عوض بهبود یافتن وخیم‌تر شوند، یا سندرم کودا اکوینا (سندرم دم اسب) سندرمی که در آن عصب‌های انتهای نخاع به دلیل دیسک بین‌مهره‌ای فشرده می‌شوند و باعث بروز مشکلات عصبی شود، به ناچار باید به جراحی روی آورد. که این اعمال جراحی به منظور کاهش فشار روی عصب‌ها به دلیل تنگی مجرای نخاع، فتق دیسک بین مهره‌ای یا تنگی فورامینال (تنگ شدن فضاهای بین مفصل‌های فاست به دلیل تشکیل خارهای استخوانی) انجام می‌شود.